ماشینکاری یکی از روش های ساخت و تولید قطعات صنعتی است که در آن از براده برداری استفاده می شود. در این روش یک ابزار کار یا یک تیغه به صورت دورانی به قطعه خام اولیه برخورد می کند و در اثر اصطکاک بین دو فلز، به تدریج قسمت های اضافی قطعه خام به صورت براده از آن جدا می شوند و قطعه به فرم و شکل نهایی خودش می رسد.
ماشینکاری از نظر مواد خام اغلب روشی پرهزینه است؛ اما می تواند شکل های پیچیده ای را تولید کند که دستیابی به آن ها با عملیات ریخته گری یا شکل دهی، مشکل یا غیر ممکن خواهد بود. به علاوه به دلیل تنوع ماشینکاری توام با یک سرمایه گذاری اولیه نسبتا کم، این فرآیند مطلوب ترین روش برای تولید در حجم پایین است.
ماشینکاری شامل روش‌های مختلفی مانند تراشکاری، فرزکاری، سوراخکاری، اره‌کاری، سنگ زنی، لپینگ، ماشینکاری آلتراسونیک، برش واترجت و غیره است. هر یک از این روش ها دارای دستگاه های مخصوص خود هستند که می توانند با دقت بالا قطعات را شکل دهند.
امروزه برای کاهش خطاهای انسانی و افزایش سرعت و دقت فرآیند تولید، از ماشین‌های مدرن و اتوماتیک استفاده می‌کنند. به این ماشین ها اصطلاحا سی ان سی (CNC) یا کنترل عددی کامپیوتری می گویند. ماشین های سی ان سی انواعی دارند و قابل برنامه ریزی هستند. به این صورت که شما با نوشتن یک برنامه کامپیوتری، ماشین را راه اندازی می کنید و ماشین طبق برنامه شما به دقیق ترین شکل ممکن قطعه کار را تراش می دهد.
ماشینکاری یکی از مهارت های پایه ای در صنعت مکانیک است که نیاز به دانش و تجربه فراوان دارد. ماشینکاران باید با خواص مواد، انواع ابزارها، پارامترهای برش، مایعات خنک کننده، روش‌های اندازه گیری و کنترل کیفیت آشنا باشند. همچنین باید بتوانند با استفاده از نقشه های فنی، محاسبات ریاضی و برنامه های کامپیوتری، قطعات مورد نیاز را طراحی و ساخته و تعمیر کنند.
